Benim İçin Kahrından Öldü - 8. bölüm

çeviren: kriza

redaktör: kriza

son okuma: nogise

Dexter, yatağında yatan Bianca’ya bakarken elini uzatıp alnındaki ıslak saçları geriye doğru itti.

 

“Oldukça acı çekiyor gibi görünüyor.”

 

Bir şeyden uyanmak zor bir çileydi. Yatağın kenarına oturdu ve alnındaki teri sıcak bir havluyla sildi.

 

“Kurum geliyor mu?”

kriza: buradaki kurum, esper ve rehberin seviyesini ölçmek için olan kurumdan bahsediliyor.

 

“Evet, yakında burada olacaklar.”

 

Dexter başını salladı ve Bianca’ya fısıldadı.

 

“Normalde ayrı bir prosedür var ama şartlar göz önüne alındığında bu kabalığımı mazur göreceğinizi umuyorum.”

 

Hala kaşlarını çatmış olan Bianca’ya baktı. Aslında, çoktan ikna olmuştu. Sadece elini tutarak bunu bilmesine rağmen, önce onun iznine ihtiyacı vardı.

 

“Majesteleri, Erlan geldi.”

 

“Ona içeri gelmesini söyle.”

 

Emri üzerine kapı açıldı ve siyah üniformalı bir figür odaya girdi. Erlan, Asterian İmparatorluğu için yetenekleri seçmekle görevli gözetmendi.

 

“Acil olarak geldim çünkü bana doğrulama yapmam söylendi. Yatan kişi bu mu?”

 

“Evet.”

 

Kısa cevabına karşılık Erlan ihtiyatlı bir şekilde yaklaştı. Bianca’yı hızlıca taradı, Bianca’nın ciddi bir acı içinde olduğu görülüyordu.

 

“Tamam o zaman, doğrulamaya devam edeceğim. Önce, kısa bir süreliğine bilincini geri kazanmasına yardımcı olabilecek bir ilaç vereceğim.”

 

Bunu söyledikten sonra Dexter’a bir ilaç uzattı.

 

Bu, uyanma ateşini geçici olarak hafifletmek için geliştirdiği bir şeydi. Bianca’nın boynunu dikkatlice destekledi ve oturmasına yardım etti. Dudaklarını ayırırken ilacı yerleştirdi ve ağzına nazikçe su döktü.

 

“Hmm.”

 

Bianca’nın kaşlarını çattığını ve başını yana çevirdiğini görünce çenesini tuttu ve ilacı yutmasına yardım etti. Sonsuzluk gibi gelen bir sürenin ardından Bianca yavaş yavaş biraz güç kazandı.

 

“…Bana ne içirdin?”

 

“Bilincini yeniden kazandın. Doğrulamayı yapmak için senin iznine ihtiyacım olduğu için uyanma ateşini geçici olarak bastırmak için sana ilaç verdim.”

 

“Doğrulama?”

 

“Bu, bir Rehber olarak tezahürün yanında rütbenizi teyit etmektir.”

 

“…Bu da ne?”

 

Bir sonraki anda, bir cihaz çıkarıp eline koydu. Titreşti ve ışık yaydı. Gümüş dalgalar odayı doldururken, Erlan şaşkın bir ifadeyle Bianca’ya baktı.

 

“Majesteleri Veliaht Prens, o S sınıfı!”

 

En son bir S-sınıfı Rehber gördüğünden beri ne kadar zaman geçti? Erlan kendi gözleriyle gördükten sonra bile buna inanamıyordu. Sonuçta, yeni uyanmış Rehberler nadirdi.

 

“O bir S sınıfı… yani artık sadece bir tane kaldı.”

 

Dexter Bianca’ya ihtiyatla sordu.

 

“Daha önce yaptık ama bu sefer biraz farklı olacak. Bastırmaya çalıştım ama kolay olmadı.”

 

“…Bastırmak derken neyi kastediyorsunuz?”

 

“Belki de geç uyandığın için vücudun çok direniyor. Eğer böyle devam ederse ölebilirsin.”

 

“Öleceğimi mi söylüyorsun?”

 

Bianca ciddi bir sesle sorduğunda, Dexter’ın yüzü onun sesini duyunca buruştu.

 

“Leydi Astri, ölmeyeceksin. Buna izin vermeyeceğim.”

 

“…Üzgünüm, ne hakkında konuştuğunuzu anlamıyorum.”

 

“Şimdi durumumuzdan bahsedelim mi?”

 

Dexter’ın sözleri üzerine etraflarındaki herkes geri çekildi. İkisi büyük odada yalnız kaldıktan sonra, Bianca, kısa bir mesafedeki yatakta, sessizce arkasına yaslandı.

 

Kayıtsız bir yüzle sordu.

 

“Biraz zaman alabilir, bir fincan çay içelim mi?”

 

“…Seçme şansım var mı?”

 

“Evet, ama umarım iyi bir seçim yaparsın.”

 

Sırıttı ve çayın hazırlandığı masaya doğru yürüdü, ardından bir sandalye çekip ona doğru işaret etti. Bianca ayağa kalkmaya başladı ama sonra hafif kıyafetine baktı.

 

“Her şeyi gördüğüm halde utanıyor musun?”

 

“…O zaman benim tercihim değildi.”

 

“Önemli değil. Öyle kalabilirsin ya da burada oturabilirsin.”

 

Çayı onun çay fincanına koyarken dokunuşu zarifti. Örtüyü başının üzerine çekti ve önündeki çay fincanına baktı.

 

“Sana bir şey teklif etmek istiyordum.”

 

“Bunu bir öneri olarak adlandırmak gerekirse, beni buraya getirmek için oldukça zorlayıcıymış gibi görünüyor.”

 

Unutmaya çalışmasına rağmen, bahçedeki yoğun karşılaşmalarının anıları canlılığını koruyordu. Bunu her düşündüğünde yüzü kızarıyor ve göğsündeki çırpınmayı unutamıyordu.

 

“Eğer böyle hissettiysen üzgünüm ama ben de oldukça çaresizim.”

 

Dexter çayından bir yudum alırken sırıttı.

 

“Bir Rehberim olmadığını biliyor olabilirsiniz.”

 

“Bu kamuya açık bir gerçek. Nedenini bilmiyorum ama Majesteleri muhtemelen yüksek eşleşme oranına sahip bir Rehber istiyor.”

 

“Doğru, yüksek uyumluluğa sahip bir Rehber arıyorum. Oldukça fazla güç tükettiği için, daha düşük bir derece düzgün bir şekilde yerine getiremezdi…”

 

Bir an durakladı ve omuzlarını silkti. Sözünün kesilmesinden, isteksizliğinin başka bir nedeni olduğu anlaşılıyordu.

 

‘Neden rehberlik etmekten çekindim…’

 

Bianca geçmiş anılarını hatırladı.

 

İz bırakmadan radyal rehberlik almak yaygındı. Daha az doyurucu olsa da, Mikhail’den temas rehberliği aldı. Elbette, sadece elini tutmak veya elinin arkasını öpmekti. Her rehberlik aldığında vücudunun nasıl garip hissettiğinden hoşlanmadığı için, sadece gerektiğinde aldı. Onunla olan eşleşmelerini, akıl ipliğini bırakmamak için mesafesini koruyarak, asgari miktarda rehberlik kullanarak sürdürdü.

 

Bir şekilde, bunun böyle olması gerektiğini hissetti. Hala kafasının sisle dolu olduğunu hissediyordu ama umursamadı.

 

Her şeyden önce, rehberlik etmek tüm bedeninin ısınmasını ve karıncalanmasını sağladı. Gömülü arzuların yüzeye çıkıp onu ele geçirdiğini hissetti. Bu, günlük hayatında hiç deneyimlemediği bir histi.

“Başkalarıyla temas halinde olan birinden rehberlik almak istemezsiniz.”

 

“Şey, buna benzer bir şey. Benim olanı başkalarıyla paylaşmaktan hoşlanmıyorum. Ben böyleyim işte.”

 

Gerçekten de, dediği gibi, Veliaht Prens’in herhangi biriyle bir şeyi paylaşmasının sebebi ne olabilir? Eğer bir şey varsa, onu tekeline alırdı.

 

Bianca anlayışla başını salladı. Veliaht Prens’in yüzü, başını kibirli bir şekilde kaldırmış ve sanki doğalmış gibi konuşuyordu, sakindi. Hala zarif bir tavır takınıyordu, sanki çay fincanını eğerken hiçbir itirazı kabul etmeyecekmiş gibi sandalyesine yaslanmıştı.

 

“Eşleşme oranımızın yüksek olmasını mı bekliyordunuz?”

 

“Bunu zaten biliyorum çünkü denedim.”

 

Sözleri yüzünden yüzü kızarmış gibiydi ve aniden ağzının içi yanıyormuş gibi hissetti. Neyse ki çay fincanından bir yudum aldıktan sonra kendini çok daha iyi hissetti.

 

Aslında bedenleri birbirine değdiği anda aralarındaki uyumun ne kadar yüksek olduğunu fark etti.

 

Bianca, gergin olduğunu göstermek istemediği için parmaklarını battaniyenin altına geçirdi. Bundan kaçınmaya devam etmek kaçınılmazdı. Onu ayrı ayrı aramasının sebebi, eşleşme oranlarını doğrulamak ve belki de onu Rehberi olarak atamaktı. Bu düşünceyle, elini battaniyenin altından çekti ve Dexter’a baktı.

 

“Peki bana ne teklif ediyorsun?”

 

“İnkar etmeye çalışabilirsin ama ben burada ve şimdi uyumluluğumuzu bir kez daha teyit etmek istiyorum.”

 

“….”

 

“İzin verecek misin?”

 

“Evet, buna izin veriyorum ama o zamanlar olduğu gibi yakın temasta bulunmak zor olabilir.”

 

Dexter, Bianca’nın bu sözleri üzerine öne doğru eğilip eline baktı ve sonra elini uzatıp elinin üzerine koydu.

 

“Leydi Astri, sorumluluğunu almayacağınız sözleri söylememeniz en iyisi.”

 

Bianca, Veliaht Prens’in sözleri üzerine başını yana doğru eğdi.

 

“Yakın temasta bulunabileceğimiz durumlar olabileceğini mi söylüyorsunuz?”

 

“Çok yakında öğreneceksin.”

 

Sadece onun istediği gibi elini tuttu ve bakışları buluştuğunda ağzının kenarını kaldırdı.

 

Kırmızı gözlerle karşılaştığında kalbi hızla çarptı. Bunun nedeni, bilinmeyen, uğursuz bir önsezi ve tanıdık bir deja vu hissinin onu ele geçirmesiydi. Tam olarak açıklayamasa da, bu hissi, bu hissi daha önce de hissetmişti.

 

‘Ne zaman, nerede…’

 

Elinden yayılan sıcaklık hissi yoğunlaştı. Aşağıdan yayılan sıcaklık yavaş yavaş tüm vücuduna yayıldı.

 

Evet, bunu çok iyi biliyordu.

 

Bunu daha önce bir kez deneyimlemişti, peki bunu nasıl unutabilirdi? Bianca dudaklarının arasından nefesinin kaçmasını engellemek için sertçe ısırdı. Sadece el ele tutuşuyorlardı, ancak ondan hissettiği güç eziciydi. Tüm vücudundan güç çekiyordu. Normalde, şimdiye kadar onun için çok fazla olurdu, ancak dayanabildi.

 

Az bir çabayla bile sanki doluyormuş gibi hissettim. Bu bile başka bir açıklamaya gerek kalmadan yeterliydi.

 

Dexter elini kaldırarak geniş bir gülümsemeyle ağzını açtı.

 

“İçeri girebilirsin.”

 

Sözleri üzerine Erlan içeri girdi. Sihirli taşlarla kaplı yuvarlak bir tabak getirdi ve onlara doğru kaldırdı.

 

“….”

 

“Konuşmak.”

 

Rehber’e söyledi, Rehber şaşırmış görünüyordu.

 

“…Eşleşme oranı %98.”

 

İnanılmazdı… %98’lik bir eşleşme oranı. Duyulmamış bir sayıydı. İlk tanıştıkları andan itibaren uyanışında garip bir şey hissetmişti ama bunun bu kadar derin bir etki yaratacağını hiç tahmin etmemişti.

 

“Eşleşme oranının %98 olduğunu söylediler, Bianca Astri.”

 

Bianca birbirine kenetlenmiş ellerinden başını kaldırıp onun kırmızı gözleriyle buluştu. Memnuniyetle kavisli gözleri açgözlülükle doluydu. Dexter gözlerindeki kaygıyı fark etmiş ve ifadesini toparlamış olmalı.

 

“Eğer burada ve şimdi benim sadık Rehberim olursan, istediğini sana vereceğim.”

 

“Ya… reddedersem?”

 

“O zaman imparatorluk ailesi seni zorla benim sadık Rehberim olarak ilan edecek.”

 

“Rehberler listesini aldığınızı daha önce ilan etmemiş miydiniz?”

 

“Bu doğru.”

 

Gülümsemesine bakınca, ne derse desin cevabın sabit olacağı anlaşılıyordu.

 

‘İstediğimi vereceğini söyledi, değil mi?’

 

Bağlanmak istemiyordu. İmparatorluk ailesine ait olmanın ne anlama geldiğini çok iyi biliyordu. Olduğu gibi huzurlu hayatını sürdürmek istiyordu. Her gün çağrılıp, insanların tekrar ölümün eşiğinde sallantıda olduğunu görmek istemiyordu.

 

“Ben imparatorluk ailesine kayıtlı olmak istemiyorum.”

 

“Neden? Kayıtlıysanız, size birçok şey garanti edilir.”

 

“Bunun pranga olacağını çok iyi biliyorum.”

 

Dexter’ın kaşları onun sözleri üzerine kalktı.

 

“Bunu iyi biliyor musun?”

 

“…Ağabeyim, rütbesi düşük olmasına rağmen her seferinde çağrılıyor.”

 

“Rehberler de imparatorluk ailesinin varlıklarıdır. Rütbeleri ne olursa olsun değerlidirler. Hiçbir tehlikeye atılmazsınız.”

 

Aslında, Dexter’ın sözleri doğruydu. İster yaratıklar içeri akın ediyor olsun, ister canavarlar beliriyor olsun, Espers genellikle Rehberlerden daha fazla onlarla karşılaşıyordu. İz bırakmadıkları ve bağlanmadıkları sürece, Rehberler koruma altında hareket ediyordu.

 

“Şimdiye kadar ortaya çıkmamış bir S rütbesinin sizi kaydetmemesini isteyeceğinizi mi düşünüyorsunuz?”

 

Bu saçma bir ifadeydi. Yine de Bianca, Dexter’ın bakışlarından kaçınmadı.

 

“Hepsi bu kadar mı?”

 

“…Baskılanmak istemiyorum.”

 

“Baskılanmak istemiyor musun?”

 

“Eşleşme oranı %98 ise, iz bırakmadan yeterli rehberlik sağlamak mümkün olmaz mı? Veliaht Prens’in özel Rehberi olsam bile iz bırakmak istemiyorum.”

 

“Nedeni?”

 

“Çünkü sevmediğim biriyle bunu yapmak istemiyorum.”

 

Bianca’nın sözlerini dinleyen Dexter yüksek sesle güldü. Büyük eliyle ağzını kapatırken, kavisli gözleri ürkütücü görünüyordu.